با سلام خدمت کاربران محترم ماشین ماکت، در این مقاله نگاهی به تاریخچه شورلت بل ایر ،نسخه سدان نسل نخست آن که در سالهای ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۴ تولید شد می پردازیم .

 

شورلت بل ایر۱۹۵۴-۱۹۵۳

شورولت بل‌ایر، یک سدان بزرگ است که از سال ۱۹۵۰ تا سال ۱۹۸۱  به وسیله جنرال‌موتورز تولید شد .

شورولت، بل ایر را در هشت نسل تولید کرد و تغییرات گسترده‌ای را در نسل‌های گوناگون آن ایجاد کرد تا سرانجام نام بل‌ایر ازمحصولات شورولت حذف شد.

 نسل نخست بل‌ایر که از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۴ تولید می شد، در ابتدا یک خودروی دو در با سقف فلزی بود، اما  در سال ۱۹۵۳ شورولت مدل کوپه، سدان، کانورتیبل و استیشن این خودرو را نیز وارد چرخه تولید کرد.

با وجود این که نام بل‌ایر از سال ۱۹۸۱ تا امروز، روی هیچ محصولی از جنرال‌موتورز گذاشته نشده، اما این خودرو هنوز حضور فیزیکی خود را در خط تولید شورولت حفظ کرده است.

  شورولت بل‌ایر در زمان تولیدش به ویژه از نسل سوم به بعد، با نام‌های بیسکین، ایمپالا، چیفتین، بروک‌وود و کاپریس تولید  شده است و پس از حذف نام این خودرو، تولید شورولت ایمپالا و کاپریس در خط تولید جنرال موتورز تا امروز همچنان ادامه دارد.

 

 

طراحی شورلت بل ایر۱۹۵۴-۱۹۵۳

 

یکی از دلایل جاودانگی خودروهای کلاسیک ریسک‌پذیری کارخانه در تولید خودروهایی با طراحی‌های خاص و شکل و شمایل عجیب آن‌ها بود.

هرچه از دهه ۵۰ میلادی به سمت حال پیش می‌رویم، مشاهده می‌کنیم که از ریسک‌پذیری خودروسازان در تولید خوردوهایی با طراحی‌های خاص کاسته شده و خودروسازان به تولید خودروهای جعبه‌ای شکل روی آورده‌اند.

یکی از دلایل محبوبیت شورولت بل‌ایر، طراحی خاص و فراتر از زمان این خودرو در آن زمان بود .

در قسمت‌های گوناگون این خودرو، خط‌های منحنی شکل به کار رفته و این انحنا در قسمت سقف خودرو نیز دیده می‌شود.

پوزه خودرو، شباهت بسیاری به پوزه گاو دارد که جلوپنجره عریض این خودرو که سراسر عرض بل‌ایر را دربر گرفته است حکم دهان آن، چراغ‌های دایره‌ای حکم چشم‌های آن و کاپوت برآمده و کشیده بل‌ایر، حکم پیشانی آن را دارد وابروی کرومی نصب شده در بالای چراغ‌های جلو نیز حکم پلک‌ برای چشمان گاو را بازی می‌کنند.

استفاده فراوان از ادوات استیل در قسمت‌های مختلف بدنه، سنت بیش‌تر خودروسازان در آن زمان بوده است، اما با وجود استفاده زیاد از قسمت‌های استیل در نمای جلوی خودرو، نمای عقب بل‌ایر خیلی ساده به نظر می‌رسد. تفاوت رنگ سقف با بدنه و برآمدگی گلگیر عقب این خودرو که تا قسمت‌های میانی در عقب امتداد یافته است، باعث جذابیت نمای کناری این خودرو شده است.

از نکته‌های جالب در ظاهر این خودرو، قرار داشتن تنها یک آینه برای دید کناری راننده است که تمام خودروهای آن دهه، به این صورت بوده‌اند، همچنین برف‌ پاک‌کن‌های این خودرو، خلاف جهت یکدیگر حرکت می‌کنند و از وسط شیشه جلو به گوشه‌ها، گردش می‌کنند.

 

فضای داخلی شورلت بل ایر۱۹۵۴-۱۹۵۳

 

طراحی و ارگونومی فضای کابین خودرو، سرنشین را به دهه ۵۰ میلادی می‌برد. ترکیب دو رنگ قرمز و سفید بدنه خودرو، درون خودرو نیز مشاهده می‌شود و برای داشبورد و تودری‌ها نیز درست از همین دو رنگ  استفاده شده است.

به جز صندلی‌های چرمی و تودری‌ها، دیگر قسمت‌های کابین بل‌ایر از جنس فلز است و می‌توان گفت چیزی از جنس پلاستیک در کابین این خودرو پیدا نخواهید کرد.

در آن زمان خودروسازان به ماندگاری و استحکام خودرو و ادوات آن فکر می‌کردند تا  ایمنی خودرو ، از این رو، داشبورد این خودرو نیز از جنس فلز است که امروز به دلیل مسایل ایمنی، هیچ خودرویی را پیدا نخواهید کرد که مشابه شورلت بل‌ایر باشد.

فرمان دو شاخه بزرگ و باریک بل‌ایر، شبیه فرمان اتوبوس است، که مربوط به  طراحی های دهه ۵۰ میلادی است. اهرم تعویض دنده این خودرو نیز پشت فرمان قرار دارد. یکی از زیباترین قسمت‌های کابین بل‌ایر، شیوه طراحی پشت آمپر آن است که درون یک قاب استیل قرار گرفته که یک سوی آن، سرعت‌سنج آنالوگ و در سوی دیگر آن، ساعت آنالوگ قرار دارد.

نکته جالب در مورد شیشه‌های درهای جلو، قابلیت بازشدن لچکی‌ها است که با باز کردن آن‌ها، گردش هوای کابین افزایش می‌یابد و تا اندازه‌ای جای خالی کولر را برای این خودرو پر می‌کند.

صندلی‌های یک تکه شبه نیمکتی بل‌ایر، در بیش‌تر خودروهای آن دوران دیده می‌شد و با وجود این که از نشستن بر آن‌ها، خسته نخواهید شد، اما این انتظار را نباید داشت که بدن سرنشین را دربرگیرند.

تودوزی صندلی‌های بل‌ایر، از جنس چرم است و در آن زمان، استفاده از تودوزی چرمی، در خودروهای میان‌رده مرسوم بود و در خودروهای لوکس و گران قیمت، از تودوزی مخمل و یا پارچه‌ای استفاده می کردند.

خودروسازان آمریکایی، علاقه زیادی به تعبیه جا سیگاری در قسمت‌های مختلف خودرو دارند، از این رو شورولت در پشتی صندلی‌های ردیف جلوی بل‌ایر، برای سرنشینان عقب یک جاسیگاری استیل تعبیه کرده است.

 

  ویژگی‌های فنی شورلت بل ایر۱۹۵۴-۱۹۵۳

شورولت برای نسل نخست بل‌ایر، دو پیشرانه ۶ سیلندر خطی  تولید کرده است . شورولت برای انتقال قدرت، یک جعبه دنده دستی سه سرعته و دو سرعته اتوماتیک برای بل‌ایر تولید کرده است.

این خودرو با وزن ۱۵۸۰ کیلوگرمی، در ۱۶٫۹ ثانیه، سرعت خود را از حالت سکون به مرز ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت رسانده و در نهایت به بیشینه سرعت ۱۳۹ کیلومتر بر ساعت دست یابد.

در آن زمان هیچ خودروسازی به ویژه خودروسازان آمریکایی، به استاندارد آلایندگی و بهینه‌سازی مصرف سوخت فکر نمی‌کرد و تنها چیزی که برای سازنده مهم بود، توان بیش‌تر پیشرانه بوده است. این خودرو برای پیمودن مسافت ۱۰۰ کیلومتر، به ۱۶٫۲ لیتر بنزین نیاز دارد.

شورولت بل‌ایر مورد بررسی، از پیشرانه ۳٫۹ لیتری برخوردار است که وظیفه انتقال قدرت این پیشرانه به محور عقب، بر عهده یک جعبه دنده دستی سه سرعته است.

درون کاپوت این خوردو، فاقد پیچیدگی و قطعه‌های اضافی است و تنها چیزی که درون کاپوت خودنمایی می‌کند، پیشرانه بزرگ شش سیلندر خطی این خودرو است.

در آن زمان، کم‌تر خودروی تولید شده میان رده‌ای، به سیستم فرمان هیدرولیک مجهز بود. همچنین سیستم ترمز بل‌ایر نیز، از نوع مکانیکی بوده و بدون بوستر است. بنابراین چندان دور از ذهن نیست که با کاپوت خلوتی رو‌به‌رو باشیم.