با سلام خدمت کاربران محترم ماشین ماکت ، داستان شکل‌گیری این خودرو اشرافی هم جالبه و باید به سال‌ها قبل یعنی سال ۱۹۳۸ بازگردیم. در آن دوران خودروهای کروکی کم‌کم داشتند راه خود را در جامعه جا باز می‌کردند و رقیبان اروپایی آنها از جمله مرسدس‌بنز نیز در حال پیشتازی در این بخش از بازار بود. سران لینکلن در آن دوران تصمیم گرفتند خودرو لوکس و پرقدرت اما کروک را بسازند و روانه بازار کنند.
لینکن کنتیننتال نسل اول
لینکن کنتیننتال نسل اول از سال ۱۹۴۰تا سال ۱۹۴۸ روی خطوط تولید بود. البته در سال‌های آغاز جنگ جهانی دوم ، تولید خودروهای لوکس روند کندتری گرفت و حتی باعث شد خطوط تولید بعضی از خودروها مثل کنتیننتال برای مدتی به حالت تعطیل درآید. اما بعد از سال‌های اواسط دهه ۴۰، صنعت خودرو آمریکا دوباره خودش را بازیابی کرد و به این ترتیب کنتیننتال نیز جانی دوباره گرفت.
جالب است بدانید که از سال ۱۹۳۹ تا اوایل ۱۹۴۱، بدنه این خودروها با همه آن قوس‌ها و اشکال خاصشان، به وسیله دستان هنرمند کارگران لینکلن ساخته می شدند! به همین دلیل مدل‌های دست‌ساز آن امروزه از نظر ارزش کلکسیونی جایگاه خاصی دارند. البته یک‌سال بعد ، پرس‌های صنعتی جایگزین دستان کارگران خطوط تولید بدنه شدند. نسل اول فقط به صورت کوپه و کانورتیبل ساخته شد. و پیشرانه آن V12 به حجم ۴٫۸ لیتر بود.
لینکن کنتیننتال نسل دوم
نسل دوم در سال ۱۹۵۶ تولید شد. خودرویی که Bill Schmidt طراحی کرده بود، بدنه‌ای کشیده داشت و لینکلن به جای نصب پیشرانه ۱۲ سیلندر روی شاسی کنتیننتال جدید ، از پیشرانه ۸ سیلندری استفاده کرد که ۶ لیتر حجم داشت.
در آن سال‌ها لینکلن Mark II با قیمتی نزدیک به ۱۰ هزار دلار عرضه می شد و به همین دلیل در زمره گران‌ترین خودروها قرار می گرفت. از طرفی اگر آپشن‌های خاص و سفارشی را به لیست آن اضافه می‌کردید قیمتش از رولزرویس هم بیشتر می‌شد. کنتیننتال آنقدر گران بود که هر کسی توانایی خریدش را نداشت و مشتریانش بسیار محدود بودند. از جمله مشتریان معروف این خودرو باید به الیزابت تیلور، برادران وارنر( مالکین کمپانی فیلم سازی وارنر)، محمدرضا پهلوی و … اشاره کرد.
جالب است بدانید شرکت لینکلن حتی با فروش کنتیننتال به قیمت ۱۰ هزار دلار باز هم ضرر می‌کرد و تولید این خودرو به این دلیل ادامه داشت که مدیران لینکلن و فورد ( لینکلن زیرمجموعه کمپانی فورد است) قصد داشتند به هر قیمتی رولزرویس و کادیلاک را از میدان بیرون کنند. تعداد آپشن‌های این خودرو آنقدر زیاد بود که وزن این کوپه دو در حتی به بیش از ۲۳۰۰ کیلوگرم می‌رسید! این مدل فقط به مدت ۲ سال ساخته و در سال ۱۹۶۸ با نسل سوم جایگزین شد.
لینکن کنتیننتال نسل سوم
نسل سوم با شکلی جدید وارد میدان شد. در نسل سوم مدل سدان، لیموزین،هارد تاپ و لاندو یا سقف نیمه هم تولید شد. نسل سوم به مدل‌های Mark III معروف شدند و حتی آرمی با همین نام روی خودرو نصب شد. به دلیل شرایط رکود اقتصادی از سال ۱۹۸۵ به بعد بسیاری از مراحل ساخت لینکن کنتیننتال نه با دست که با ماشین‌آلات صنعتی انجام شد.
البته تصور نکنید چون شرایط اقتصادی تغییر کرده بود، کنتیننتال با افت فروش روبه‌رو شد. بلکه برعکس حتی تقاضا برای این خودرو بیشتر هم شده بود! در این سال رادیو FM/AM نیز به لیست تجهیزات سفارشی اضافه شد. جالب آنکه خروجی‌های سیستم تهویه مطبوع روی سقف قرار گرفتند و شیشه عقب زاویه‌ای مخالف معمول داشت که به کمک بالابر حرکت هم می‌کرد! اگر قصد داشتید یک کنتیننتال در سال ۱۹۵۸ بخرید، ابتدا باید پارکینگ منزلتان را متر می‌کردید که مبادا برای کنتیننتال ۵۸۱۷ میلی‌متری کوچک باشد!
سایز غول‌آسای این خودرو باعث شده بود سرنشینان عقب بیش از ۷۱ سانتی‌متر فضا داشته باشند و در جلو هم این فضا به حدود ۷۳ سانتی‌متر می‌رسید! در سال ۱۹۵۹ لینکن کنتیننتال فیس‌لیفت شد تا اسباب افزایش محبوبیت این خودرو را بیشتر فراهم کند. این مدل Lincoln Continental Mark IV نامیده شد.
لینکلن به این هم قانع نشد و مدل ۱۹۶۰ را یک بار دیگر فیس‌لیفت کرد تا Lincoln Continental Mark V ساخته شود. در واقع مدل ۱۹۶۰ را باید محبوب‌ترین لینکلن کنتیننتال نسل سوم نامید. در این سال شیشه جدا کننده کابین راننده از بخش عقب در مدل لیموزین به‌صورت استاندارد وجود داشت. در سال ۱۹۶۰ مشتریان می‌توانستید یک کنتیننتال لیموزین را در صورتی که آپشن‌های اختصاصی برایش سفارش نمی‌دادند با پرداخت ۱۰ هزار و ۲۰۰ دلار خریداری کنید.
لینکن کنتیننتال نسل چهارم
نسل چهارم کنتیننتال در سال ۱۹۶۱ ساخته شد. این بار بسیاری از نقاط فنی با خودروهایی هم‌چون فورد تاندربرد یکسان شده بود. از طرفی طراحی ظاهری خودرو هم بی‌شباهت به تاندربرد نبود. این خودرو توسط Elwood Engel طراحی شد که پیش‌تر در کرایسلر هم مشغول به کار بود. به دلیل استفاد لینکلن از پلت‌فرم فورد تاندربرد در کنتیننتال جدید، طول خودرو ناگزیر ۳۸۰ میلی‌متر کوتاه شد.
مسئولین تبلیغات کمپانی نیز از همین نکته استفاده کردند و در تبلیغاتشان زنی را نشان دادند که سوار بر کنتیننتال در حال پارک خودرو به صورت دوبله است.
در این نسل دیگر خبری از پسوند مارک و مدل‌های کوپه نبود. اما به جای آنها لینکلن دست به یک اقدام جالب زد و در عقب را طوری طراحی کرد که برعکش در جلو باز شود! چنین طرحی در دهه ۳۰ و ۴۰ در بسیاری از خودروها از جمله مرسدس بنز و رولزرویس مورد استفاده قرار میگرفت.
اما لینکلن کنتیننتال نسل چهارم یادآور یک حادثه تاریخی نیز هست. روز ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ جان اف‌کندی رئیس جمهور وقت آمریکا سوار بر یک کنتیننتال چهار در کانورتیبل مدل ۱۹۶۱، در حال گذر از خیابان بود که مورد اصابت گلوله قرار گرفت و کشته شد. این خودرو، امروز در موزه هنری فورد واقع در میشیگان نگهداری می‌شود.
لینکن کنتیننتال نسل پنجم
وسرانجام نسل پنجم، در سال ۱۹۷۰ کنتیننتال نسل پنجم وارد نمایندگی‌های فروش شد. این بار همه چیز تغییر کرده بود و حتی از پلت‌فرم فورد تاندربرد هم خبری نبود. هر چند خطوط بدنه هنوز هم کشیده بودند اما تیزتر و رادیکالی‌تر به‌کارگیری شدند. این بار لینکلن پلت‌فرم Mercury Marquis و Ford LTD را دستمایه کار کرد. پیشرانه ۴۶۰ اینچ مکعبی که قبلا در لینکلن مورد استفاده قرار گرفت، این بار در مرکوری هم نصب شد و به همین دلیل این خودرو به لینکلن مرد فقیر شهرت یافت!
در این نسل می‌توانستید لینکن کنتیننتال را به صورت Town Car هم سفارش دهید. در این صورت همه آپشن‌های مدل لیموزین به جز چند آپشن خاص مثل چینش مبله کابین عقب، روی خودرو شما قرار میگرفت. لینکن کنتیننتال با سایز بزرگ و قدرت بالای پیشرانه‌اش، نیاز به ترمزهای قدرتمندی داشت. از این رو لینکلن ترمزهای دیسکی را در هر چهارچرخ این خودرو نصب کرد. به علت بحران نفتی که از سال ۱۹۷۴ آغاز شده بود، این کمپانی مجبور شد مصرف سوخت پیشرانه‌ها را پایین بیاورد.
در نتیجه این مسئله باعث شد پیشرانه ۴۶۰ اینچ مکعبی که قبلا در کنتیننتال مورد استفاده قرار میگرفت، وارد لیست آپشن‌های سفارشی شود و از سال ۱۹۷۹ دیگر هیچ کنتیننتالی رنگ این پیشرانه را به خودش ندید.
در واقع یک اصل در القاء حس لوکس بودن در صنعت خودرو وجود دارد که می‌گوید: «محصولی موفق می‌شود که طراحی ساده ولی بزرگ داشته باشد.» از این دست خودروها می‌توان به رولزرویس، مرسدس‌بنز سری ۶۰۰ و… اشاره کرد. کنتیننتال نسل پنجم نیز دقیقا با همین تئوری ساخته شده است. البته خریداران چنین خودروهایی به دنبال هیجانات رانندگی نیستند و بر عکس ترجیح می‌دهند در کمال آرامش در مسیری نه چندان بلند رفت و آمد کنند.نسل پنجم در سال ۱۹۷۹ به پایان راه رسید و تولید کنتیننتال تا ۴ نسل دیگر هم ادامه یافت.