هیچگاه فکر نمی کردیم با گذشت کمتر از یکسال وضعیت اینچنین شود . شاید برای بسیاری مهم نباشد اما برای ما ماکتبازان که جمع آوری ماکت یکی از موثر ترین بخشهای زندگیمان برای فرار از روزمرگیست مشاهده این شرایط واقعا غم انگیز است .

شاید تا همین چند ماه پیش از کنار این خبرها به راحتی می گذشتیم :
سقوط ارزش ریال …… ممنوعیت ثبت سفارش کالاهای لوکس و غیر ضرور …… قوانین جدید گمرکی …..
اما هم اکنون مجموعه همین عوامل باعث شده مدلهای جدید وارد کشور نشوند و تنها مدلهایی که از قبل وارد شده بودند با قیمتهای بیشتر ،
دست به دست شوند !

گرچه حتی خریداران فعلی نیز ‌، پیروزان میدان خواهند بود … چرا ؟!

یکی از پر فروشترینهای بازار ماکت ایران را مثال می زنم : بنز استریچ ۸ سان استار پلاتنیم یا همان بنز معماری خودمان !
این ماکت، که تک فروشی آن، در سایتهای آمازون و ای بی ۱۲۰ تا ۱۴۰ دلار قیمت گزاری می شود در صورت واردات انبوه و خرید مستقیم از دیلر سان استار ۸۵ تا ۹۰ دلار هزینه بر است . اضافه کنید هزینه های حمل و نقل و گمرکی و … تا چند ماه پیش ، و با دلار ۳۵۰۰ تومانی قیمت کارتنی این ماکت حدود ۳۰۰ هزار تومان و فروش تک آن ۳۵۰ تا ۳۸۰ بود .
بد ماجرا آنجاست که برابری دلار و تومان، کمتر از شش ماه ، از ۳۵۰۰ به بیش از ده هزار افزایش می یابد !!!
پس با یک حساب سرانگشتی در صورت واردات جدید، خرید کارتنی این ماکت باید حدود ۹۰۰ هزارتومان و فروش آن حدود یک میلیون تومان باشد که متاسفانه همین طور هم هست ! حال محاسبه کنید قیمت ماکتهای با ارزشتر از برندهای اتوآرت و مینی چمس و …

اما سقوط ارزش ریال فقط یک سر ماجراست ! مساله بعد قانون ممنوعیت ثبت سفارش کالاهای غیر ضرور از جمله ماکت است که ظاهرا برای جلوگیری از ارزبری در شرایط حساس کنونی ! وضع شده .
بسیاری می پرسند مگر این کالاها بصورت قاچاق وارد نمی شوند ؟ جواب اینست با توجه به خاص و محدود بودن خریدار کالاهایی مثل ماکت و همچنین سخت شدن شرایط ورود کالای قاچاق، بیشتر کالاهایی مثل قطعات الکترونیکی و ارتباطی و …. ارزش قبول ریسک دارند تا کالایی مثل ماکت که هم حجم نسبتا زیادی دارد و هم حساس است.
با توجه به موارد فوق پس از اتمام موجودی از قبل مانده بازار کوچک ماکت ایران ، جهت ادامه ماکتبازی، یا باید منتظر معجزه ای در اقتصاد کشور باشیم و یا از حساب بانکی قدرتمند خود و البته بخت و اقبال مدد جوییم !!!

تا چند سال قبل عمق واژه نابودی را درک نمی کردم مثلا با اینکه رشته تحصیلی ام زمین شناسیست ، هیچگاه داستان دایناسورها و انقراضشان را باور نکردم .

اما حالا در آستانه میانسالی بیاد می آورم که بزرگترین ترسم در دوران کودکی صدای مهیب آب زاینده رود بود ، هنگامی که با پدرم روی پله پل های آن مینشستیم ….
یا بیدار شدن با چه چه مستانه بلبل و قناریها ، در حیاط کوچک خانه، در شبهای خنک تابستان شیراز …

و دهها موردی که همه ما از گذشته بیاد داریم و دیگر نیست …

امیدوارم ماکتبازی جز این موارد نباشد !!!